Tijdloos met een lange levensduur

Stalen ramen zijn beeldbepalend in gevels, ze onderscheiden zich door hun ranke uitvoering, het grote glasoppervlak, de koppelmogelijkheden en de toepasbaarheid van diverse soorten beweegbare delen. In de jaren dertig waren stalen ramen populair onder architecten, bovendien waren ze brand- en tochtwerend en hadden ze een lange levensduur. Dat laatste heeft zichzelf inmiddels bewezen, naast de vele ramen die in het oud ijzer beland zijn, hebben talloze stalen ramen van monumentale gebouwen het overleefd en een tweede leven hebben gekregen, zelfs het hang- en sluitwerk is van zo’n goede kwaliteit dat het weer in oude luister hersteld wordt en geschikt is voor toekomstig gebruik.

Balans

Bij oude, monumentale panden wordt met een restauratie/renovatie de balans gezocht tussen het hoogst haalbare op het gebied van energiebesparing en het behoud van de monumentale waarde van het pand. De beweegbare delen bieden voldoende mogelijkheid om op een natuurlijke wijze te ventileren. Dan resteert de vraag hoe de warmte ’s winters binnengehouden kan worden. Sommige eigenaren nemen de hoge(re) energiekosten voor lief, anderen passen dubbele beglazing toe en nemen de rest voor lief en weer een ander kiest voor zware gordijnen of achterzetbeglazing. Vaak worden er verkeerde keuzes gemaakt.

Conflict

Er zijn echter conflicterende belangen; het spanningsveld tussen verleden, heden en toekomst tekent zich tegenwoordig scherp af. Nieuwbouwhuizen moeten zwaar geïsoleerd worden en dienen volledig tochtvrij te zijn waarbij een mechanische ventilatiesysteem de lucht ‘schoon en gezond’ houdt. Of dit bijdraagt aan een goede gezondheid en een beter milieu is maar zeer de vraag, er gaan steeds meer stemmen op dat isoleren ventileren is en dat natuurlijke ventilatie, al of niet door een raam open te zetten de beste oplossing is voor mens en milieu.